Bir An: Komşum Totoro

Hastanede yatan annelerine daha yakın olabilmek için babalarıyla birlikte Tokyo’dan saatlerce uzaktaki bir köye taşınan Mei ve Satsuki, kendilerini doğanın gizemli nesneleriyle örülü bir dünyada bulurlar. Yeni taşındıkları köhne, ahşap evde uçuşan ‘toz tavşancıkları’ndan, gizemli bir delikte yaşadığına inandıkları, büyük bir tavşanı andıran Totoro’ya kadar çevrelerindeki her şey adeta bir masal diyarından fırlamış gibidir. Evlerinin yanındaki ormanda gizlenen ağırkanlı, miskin ve pek konuşmasa da bilge olduğu her halinden belli olan gizemli bir yaratıktır Totoro. Geceleri gökyüzünden gelen gizemli sesler, o ve arkadaşlarının çaldığı borulardan çıkar, esrarengiz bir otobüs-kediyi en ihtiyaç duyulan anda çağırabilir, ağaçlar onun özel gücü sayesinde hızlıca büyüyebilir. Korkutucu görünümünün ardında kocaman bir yüreği, şefkat dolu bir kalbi vardır Totoro’nun. Bir gün hediye olarak verdiği meşe palamudu tohumlarını eken Mei ve Satsuki’nin nasıl bir iş çıkardığını kontrol etmeye gelir. Ekinin başına geçer ve tüm gücüyle toprağa can verir, ardından fidanlar yeryüzünü yırtarak yükselmeye başlar. Kocaman gövdesi ve küçük elleriyle büyüttüğü ağaçlar Mei ile Satsuki’nin evinin üzerini bir bulut gibi kaplar. Mei ve Satsuki, elinde zarifçe tuttuğu şemsiyesiyle küçücük bir topacın üzerine zıplayarak uçuşa geçmeye hazırlanan Totoro’nun devasa ve şefkatli göbeğine atlarlar. Hep beraber gökyüzünü kaplayan sonsuz meşe ağacının etrafında süzülmeye başlarlar. Totoro’nun bedeniyle bir olan iki küçük kız tarlaların, göletlerin, ağaçların, yolların üzerinden rüzgâr olur geçer. Islak toprakla, ılık rüzgârla, kadife yapraklarla dans eder Mei ve Satsuki. Büyürken keşfe çıktıkları hayata seyirci kalmadan, yetişkinlerin küçük bedenleri ve kocaman elleri gelip her şeyi yok etmeden, bu kocaman yaşamın ta kendisi olurlar.