Pandemi nedeniyle bu yıl iki ayrı döneme yayılan Berlinale’nin ilk kısmı tamamlandı. Hasan Nadir Derin festivalden izlenimlerini aktarıyor.
Sistemin sponsorluğunda tüketim toplumunu topa tutan Dövüş Kulübü, temsil ettiği özgürleşme hayaliyle bir dönemin halet-i ruhiyesine damga vurmuş bir film.
Sınır, kimlik ve aidiyet temaları etrafında dolaşırken her türlü sınırı sorgulayan şaşırtıcı ve fantastik bir gerilim.
7 Şubat’ta 73 yaşında dünyamızı terk eden Moufida Tlatli, Arap ve dünya sinemasına yazıp yönettiği toplam üç filmden çok daha fazlasını verdi.
Ruben Östlund imzalı Turist bir ailenin çatırdama öyküsünü mizahî bir dille anlatırken sorunun merkezine cinsiyet rollerini yerleştiriyor.
90’ların kült filmlerinden Şarküteri bildik bir kahramanlık hikâyesine çarpıcı bir görsellik ve kara mizah aracılığıyla özgün bir tat katıyordu.
Rosamund Pike’ın başroldeki performansıyla dikkat çeken I Care A Lot, karakter inşasındaki titizliğiyle dikkat çeken bir kara komedi.
Malik Bendjelloul’un ilk uzun metrajı Bir Şarkının Peşinde, Sixto Rodriguez’in sıradışı öyküsünü anlatan etkileyici bir film.
Agnès Varda’nın fotoğrafçı ve sokak sanatçısı JR’la birlikte yönettiği Mekânlar ve Yüzler, rotası kati olmayan bir yolculuğun belgeseli.
Anthony Minghella imzalı Truly, Madly, Deeply büyük bir çöküntünün ardından yeniden ayağa kalkabilmenin ve hayatın yüzüne bakabilmenin filmi.
Gelecek Günler altmışlı yaşlarda geçen bir büyüme hikâyesi. Mia Hansen-Løve, Nathalie’nin hikâyesini ferahlatıcı bir özgürleşme deneyimi olarak hayal ediyor.
Bu yıl Rotterdam Film Festivali’nde Robby Müller Ödülü’yle onurlandırılan Kelly Reichardt festival kapsamında bir ‘ustalık dersi’ de verdi.
Dünyadan Haberler’de 19. yüzyılın ABD’sindeki ayrışmanın ve emekleme dönemindeki acımasız kapitalizmin bir portresine tanık oluyoruz. Ne var ki yönetmen Paul Greengrass’ın birçok filmindeki cesaret ve özgünlük noksanlığı bu westernde de fazlasıyla sırıtıyor; politik doğruculuk hamleleri ise samimiyet testinden geçemiyor.
Yunan Tuhaf Dalgası’ndan aşina olduğumuz türde absürt bir yakın gelecek / geçmiş kuran Apples, bir “amnezi” salgını sırasında geçiyor.
Hem film sayısı hem de iyi film potansiyeli açısından Sundance ortalamasının altında bir festivaldi. Ancak elbette heyecan verici birkaç keşfe de yer vardı.
Pandemi nedeniyle ilk bölümü çevrimiçi düzenlenen, yaz aylarında ise fiziksel gösterimler yapmayı planlayan 50. Rotterdam Film Festivali, Kaplan ve Büyük Ekran yarışmalarında seyirciye kapsamlı bir program sundu.
Bu sorunun cevabını Yaramaz Çocuk’ta bulmak mümkün değil. Oskar Roehler kendisinin de hayran olduğu yönetmenin…
Film noir türünün yavaş yavaş olayların içine çekilen dedektif figürünü bir doktor olarak yeniden yorumluyor Meçhul Kız. Başrolünü Adèle Haenel’in üstlendiği filmde Dardenne Kardeşler kentsel kopukluk içindeki görünmez çengelleri arıyorlar.
