Yersiz-Yurtsuz

Gezginlik, yersiz-yurtsuzluk, kimsesizlik… Yersiz Yurtsuz’da (Vagabond, 1985) tek başına yollara düşen genç kadının trajik hikâyesi, bir yenilgi hikâyesinden çok, belirlenmiş kurallar dışında kalanı yaşatmayan ataerkil kapitalist sistemin eleştirisi. Bir Yeni Dalga başyapıtı olan Beşten Yediye Cléo’da (Cléo de 5 à 7, 1962) Paris sokaklarını arşınlayan genç kadın ise bir başka trajik beklentiyle çerçevelenmiş durumda. Kanser testinin sonuçlarını beklerken Cléo kendini sokaklara vuruyor. Mutluluk’taysa (Le Bonheur, 1965), evli ve çocuklu ama ruhu yersiz-yurtsuz olanlar mutlu olabilir mi diye soruyor Varda. Tüm bu zorlu yolculuklara eşlik eden en önemli şey ise mizah duygusu.

<<<

>>>