Manzaralar, Bedenler, Yüzler

Claire Denis’nin filmlerinde kamera serbestçe salınır ama dikkatleri üzerine çekmez. Bir yandan karakterlerin dünyasını betimleyen bir yandan da onların bu dünya içinde ne kadar küçük olduklarını gösteren geniş planlar sık sık karşımıza çıkar: Çikolata’da (Chocolat, 1988) Kamerun çölleri, 35 Tek Rom’da (35 Rhums, 2008) trenle birlikte akıp giden şehir manzaraları, Her Gün Başka Bir Bela’nın (Trouble Every Day, 2001) kana bulanmış çayırları… Öte yandan, neredeyse tüm filmlerinde birlikte çalıştığı görüntü yönetmeni Agnès Godard, en uçsuz bucaksız manzaranın yüzler ve bedenler olduğunu söyler. Denis ve Godard, yakın planlarla insan ruhunun derinliklerine dalarlar âdeta.

<<<

>>>