Dâhiyane bir Biçim ve Üslup

Yasujirô Ozu’nun sineması bugüne dek çok farklı şekillerde nitelendirilmiş kendine özgü bir biçim ve estetik üzerine kuruludur. Ozu, ilk bakışta, Hollywood’un devamlılık sistemiyle uyumlu gibi görünen plan ölçekleri ve uzunluklarını benimser gibi görünse de, kameranın yüksekliği ve açısı ile o açıyı belli aralıklarla kesen dairesel mizansen anlayışı sayesinde yerleşik film dilini bozuma uğratır. Mekânın tek başına kendi zamanı içinde var olduğu boş planlar Ozu’nun alametifarikalarındandır. Paul Schrader’ın ‘aşkın’, David Bordwell’in ise ‘parametrik’ olarak nitelediği Ozu estetiği, izleyici için son derece sade bir seyir deneyimi sunarken, anlatılan durumların ve karakterlerin kendi gerçekliğine dair bir kavrayışı mümkün kılmayı da başarır.

<<<

>>>