Umut

Mit

Yılmaz Güney sineması mitik olan bir şeyler barındırır daima. Umut’ta (1970) define peşinde aklın sınırlarını ihlal eden ya da Seyyit Han’da (1968) onlarca kurşuna rağmen intikamını alana kadar ölmeye direnen karakterlerin özelliği değildir bu sadece. Yılmaz Güney’in mitik öğeler içeren hikâyeleri kadar, filmlerinin estetik dünyasını kurarken benimsediği korkusuz üslubunda da gizlidir bu. Bazen gelenek, bazen efsane, bazen mesel: Yılmaz Güney mitolojisi, onun çileli kişisel hayatından izler taşıyan ve mücadeleci, güçlü personasından beslenen bir sinemanın tanımı gibidir.

<<<

>>>