5) Ayna

Yüzlerle birlikte Bergman’ın imgelerinin tamamlayıcısıdır. Aynanın karşısındaki yüz ansızın ciddileşir, kendi çehresinde bir şey keşfetmişçesine kaşları çatılır. Yüzlerden okunan endişe, sessizliğin içinde yankılanan ıstırap, aynadan yansıyarak farklı bir buğu kazanır kimi zaman. Kimi zaman da, kimlikler karışır, aynadan yansıyan yüzler üst üste biner. Sessizlikle, Tanrı’nın gölgesiyle, varoluşun anlamsızlığıyla girişilen hesaplaşmanın başlangıcıdır aynanın karşısındaki bakış ânı. Her şey orada başlar ve biter.

<<<