Doğanın Hakikati

Sıkı bir neden-sonuç ilişkisi kurmadan tasarladığı anlatılarında Antonioni kesin cevaplar vermekten özellikle kaçınır. Cinayeti Gördüm’de (Blowup, 1966) hakikatin göreceliği meselesini katman katman açan Antonioni, Yolcu’da da, Kızıl Çöl’de de seyirciyi cevaplanmamış onlarca soruyla baş başa bırakır. Antonioni filmlerinde gerçek, yaklaşmaya çalıştığınızda kaybolan bir bilinmezdir. Rasyonel aklın tahakkümüyle inşa edilmiş modernitenin içini dışına çıkaran Antonioni, doğaya içkin olanı, ruhani bir yere sapmadan, gizemli olana, bilinmeyene aralanan bir kapı olarak da kullanır.

<<<