Hareketin İzi

Chungking Ekspresi’nde (Chung Hing Sam Lam, 1994), Düşkün Melekler’de (Do Lok Tin Si, 1995) durağan manzaralar bulmak zordur. Hızlı kurgu, odaksız bulanık kadrajlar, yavaşlatılmış/hızlandırılmış çekimlerle sunulan kent, kalabalık, karmaşa, hareket, hız hissinin damgasını vurduğu empresyonist siluetiyle baskın bir öğedir. Mutlu Beraberlik’te (Chun Gwong Cha Sit, 1997) hızlandırılmış çekimli uzun Hong Kong sekansı, bu siluetin ihtişamını coşkulu bir finale dönüştürür. Karakterlerin hareket ettikçe arkalarında ışıktan bir kuyruk bıraktığı bir görsel dil kurar Wong Kar-wai. Hareketi kendi başına bir şey olarak görünür kılan bu estetik, zamanın mekânda bıraktığı izin de kaydını tutar ve akıp giden zamanı görselleştirir.

<<<

>>>