2) Sessizlik

Bergman’ın dünyasında, Tanrı’nın dünyayı terk etmişliğinin arkada bıraktığı sessizliktir bu bir bakıma. Bazen başlı başına bir filmin karakterine dönüşür, bazen de filme ismini verir sessizlik. Bergman’ın karakterleri ‘inanç üçlemesi’ olarak anılan Aynanın İçinden (Såsom i en Spegel, 1961), Kış Işığı (Nattvardsgästerna, 1963) ve Sessizlik’te (Tystnaden, 1963), bu terk edilmişlikle baş etmeye çalışır; inancını, inanmanın imkânını sorgular. Semavi olanla gündelik olanın Bergman’a özgü bir ustalıkla iç içe geçtiği bu ıstıraplı hâlin kipidir sessizlik.

<<<

>>>