4) Rüyalar

Bergman’ın rüyalara yakınlaşan buğulu duygusu, yalnızca Yaban Çilekleri’ndeki (Smultronstället, 1957) meşhur kâbus sahnesinde değil, neredeyse tüm Bergman filmografisinde sezilir. Persona (1966) ve Çığlıklar ve Fısıltılar (Viskningar och Rop, 1972) gibi pek çok Bergman klasiği, uyku ve uyanıklık arası hâlin tedirgin edici kırılganlığını tasvir ederek akılda kalıcı imgeler yaratır. Bergman, rüyaların dilini canlandırmak konusunda İsveçli oyun yazarı August Strindberg’in onun üzerinde yarattığı etkiyi pek çok defa dile getirmiştir.

<<<

>>>