Yorgun Arayış

1950’lerin sonlarına doğru, yıkıntıların arasından yeşertilmeye çalışılan umut, örgütlenen iyimserlik ve anti-faşist kolektif mücadele gücünü kaybettikçe, virane kentlerin direnişçi özneleri de yerini sinizmin kıskacına düşmüş, varoluşsal çıkmazlarda bocalayan karakterlere bırakır. Rossellini’nin kamerasının uzun uzadıya gezindiği sokaklar, artık memleketin gizlenen gerçekliğinin değil, karakterlerin içine düştüğü melankolinin bir haritası olur. Aramaktan yorgun düşmüş ruhların, ebedi yolculuğa mahkûm edildikleri filmlerin öncüsü İtalya’ya Yolculuk’tur (Viaggio in Italia, 1954).

<<<