Bir An: Büyük Hesaplaşma

Paralel akan hikâyeleri gece vakti Hanna ve McCauley’yi Los Angeles Havalimanı’nın arkalarında boş bir araziye getirmiştir. Bu, kaderlerinin nihayete bağlanacağı yerdir. McCauley o güne kadar savunduğu “30 saniye” kuralına uymuş ve sevdiği kadını bir an bile tereddüt etmeden geride bırakmıştır. Hanna ise önce karısını, sonra üvey kızını kaybetmenin eşiğine gelmiştir. İşlerini her şeyin üstüne koyan, kanunun ayrı yakalarındaki bu iki profesyonel son düello için, ışığın karanlığı kör edici bir güçle deldiği bir atmosferde, elleri tetikte birbirini aramaktadır.

Öteden beri sinemasını loş ve melankolik atmosferlere emanet etmiş Michael Mann, bu iki adamın kaderine göz kamaştıran bir ışığın karar vereceğini işaret eder. İlk uçak inerken ortalık aydınlandığında düğümün bir sonrakinde çözüleceğini hissederiz. Kamera bir Hanna’nın, bir McCauley’nin öznel açısına geçer. İlk dakikadan itibaren iki ana karakterine de aynı mesafede kalmıştır Mann. Fakat düğümün çözüleceği bu noktada ikisinden biri için bizi hüzünlü bir an beklemektedir. 

Elleri tetikte pürdikkat birbirlerini ararlar. Mann yakın planlarla ikisinin de gözlerinin içindeki endişeyi yakalar. Av ve avcının sürekli yer değiştirdiği filmin finalinde de bu kural bozulmaz ve Hanna son dakikada inen uçağın ışığı sayesinde arkasından hamle yapan McCauley’yi mıhlar. Olduğu yere yığılan McCauley son nefesini vermeden önce Hanna’ya “Sana söylemiştim. Hapse geri dönmeyeceğim” der. Hanna’ya elini uzatır, el ele tutuşurlar. O an, restoranda önceki karşılaşmalarında birbirlerine hayatlarındaki kadınlardan rüyalarına kadar mahremlerini anlatan bu iki adam kavuşamayan iki sevgili gibi bir son yaşarlar. Bu homoerotik an bir veda tokalaşmasıdır aynı zamanda. Burçin S. Yalçın

Büyük Hesaplaşma (Heat, 1995)
Yön: Michael Mann