Acı ve Zafer / Dolor y Gloria

Usta yönetmen Pedro Almodóvar’ın âdeta bir veda mektubu niteliğindeki son filmi Acı ve Zafer, yönetmenin sadece kendi hayatından değil, yıllar içinde pek çok değişim geçiren sinemasından da izler taşıyan bir tür otobiyografi. Yaratıcılık krizinden mustarip, çeşitli hastalıklarla boğuşan orta yaşlı bir yönetmene odaklanan film, yaşla artan bedensel acı ile yaratmanın ve hatırlamanın getirdiği manevi acı arasında bir tür paralellik kuruyor. Almodóvar geçmişle sinema yoluyla hesaplaşıp barışırken, biz de geri dönüşler aracılığıyla yönetmenin çocukluk anılarına, içindeki arzuyu ilk keşfettiği döneme ve annesiyle ilişkisine yakından bakıyoruz. Filmde Antonio Banderas’ın canlandırdığı Salvador isimli yönetmen, yıllardır küs olduğu oyuncusundan kendi hayatından izler taşıyan bir metni sergilemesini istiyor. Bu hikâye, Almodóvar ile uzun zamandır beraber çalışmadığı Banderas arasındaki ilişkiyi de andırıyor. Böylece Almodóvar sinemasının sahnelerle, performansla ve oyunla olan ilişkisi Acı ve Zafer’de doruğa ulaşıyor, gerçek hayatla kurmaca iç içe geçiyor, film katman katman açılarak tıpkı yönetmenin kendisi gibi “kendine bakıyor.”

<<< 7

5 >>>