Un Flic

Puslu Manzaralar

Sözünü ettiğim melankoli Melville’in anlattığı öyküleri ve bu öykülerin başkarakterlerini şekillendirmekle kalmıyor, aynı zamanda Melville filmlerinin görsel yapısını ve renk paletini de belirliyor. Yönetmenin renkli filmlerinde parlak, canlı tonlara rastlamak imkânsız. Melville âdeta siyah-beyaz estetiğini ödünç alıp “lacivert-beyaz” ya da “kahverengi-beyaz” olarak tasvir edilebilecek filmler çekiyor, filmlerinin görsel dokusunu mat renkler ve bu renklerin bin bir tonu üzerine kuruyor. 1969 tarihli Gölgeler Ordusu (L’armée des Ombres) ve Alain Delon ile Catherine Deneuve’ü bir araya getiren Gecelerin Adamı (Un Flic, 1972), bu tercihin en belirgin örnekleri sayılabilir. Sürekli puslu, sisli, bulutlu günlerde geçen, güneşin bir türlü yüzünü göstermediği filmler bunlar. Devamlı trençkotla dolaşan, şık şapkalarını ve beyaz eldivenlerini hiç çıkarmayan Melville karakterlerinin giyim kuşamı da kısaca betimlediğim bu kasvetli dünyayı bütünleyen unsurlardan bir tanesi.

<<<

>>>