Altyazı’dan Filmekimi Önerileri

5-14 Ekim tarihlerinde İstanbul’da başlayıp daha sonra birçok şehri gezecek olan Filmekimi’nin seçkisinden 10 öneri.

Arakçılar (Manbiki Kazoku)
Yön: Hirokazu Kore-eda
Minimalist sinemasının kurucu yönetmenlerinden Yasujirō Ozu’nun en büyük mirasçılarından biri olarak anılan, günümüz Japonya sinemasının en önemli isimlerinden Hirokazu Kore-eda’nın Cannes’dan Altın Palmiye’yle dönen Arakçılar’ı,  aile kavramını sorgulayan bir dram.

Climax
Yön: Gaspar Noé
Fransız sinemasının yaramaz çocuğu Gaspar Noé’nin yönettiği, bir grup dansçının sahneye koyacakları gösterinin son provası ertesinde verdikleri partide her şeyin çığırından çıkmasını konu alan Climax, yönetmenin alamet-i farikası plan sekansların bolca yer aldığı, şahane dans koreografileriyle aşırı şiddetin iç içe geçtiği bir korku/müzikal.

Dogman
Yön: Matteo Garrone
Gomorra (2008) ve Reality (2012) filmleriyle Cannes’dan Jüri Büyük Ödülü’yle dönen Matteo Garrone’nin son filmi Dogman, biri cılız biri iri yarı iki adam arasındaki erkeklik yarışını, ironi ve gerilimi bir arada barındıran sıradışı bir üslupla ele alıyor. İtalya’daki erkeklik kültürüne dair vurucu ve sert tespitler yapan filmin en büyük başarılarından biri kötülüğün sıradanlığını, erkeklik kültürünün var ettiği bir olgu olarak imlemeyi başarması.

Gölün Altında (Under the Silver Lake)
Yön: David Robert Mitchell
Peşimdeki Şeytan’la (It Follows, 2014) büyük bir çıkış yapan David Robert Mitchell, dört yıl aradan sonra son filmi Gölün Altında’yla Cannes’da eleştirmenleri iki kutba ayırdı. Mitchell popüler kültürle kurduğumuz ilişkiye fetişizm üzerinden bakan fakat güzellik kadar ölümün de fetişleştirildiği, cansız imgelerin arzu nesnesine dönüştüğü ürkütücü bir dünya kuruyor.

İmgeler ve Sözcükler (Le Livre D’image)
Yön: Jean-Luc Godard
Dünya prömiyerini yaptığı Cannes’da ilk kez verilen Özel Altın Palmiye’yi kazanan, kural tanımayan usta yönetmen Godard’ın yönettiği İmgeler ve Sözcükler, sinemada özgünlüğün tamamen yittiğini iddia eden, farklı formatların, görüntü kaynaklarının ve seslerin beraber kurgulandığı beş bölümlük bir makale-film.

Kül En Saf Beyazdır (Jiang hu er nv)
Yön: Jia Zhangke
Kariyerini modern Çin’deki değişimi incelemeye adayan Jia Zhangke, bu yıl Cannes’da Altın Palmiye için yarışan Kül En Saf Beyazdır’da endüstrileşme, şehirlerin değişimi, işsizlik ve mafyanın kurumsallaşması gibi toplumsal konuları bir aşk hikâyesi üzerinden ele alıyor.

Mandy
Yön: Panos Cosmatos
Siyah Gökkuşağının Ötesinde’yle (Beyond the Black Rainbow, 2010) adını duyuran İtalyan asıllı Kanadalı yönetmen Panos Cosmatos’un ikinci uzun metrajı Mandy, sayısız popüler kültür referansıyla bezeli, 80’ler nostaljisini farklı bir boyuta taşıyan, saykedelik atmosferiyle öne çıkan bir intikam filmi.

Müze (Museo)
Yön: Alonso Ruizpalacios
Meksika tarihinin en büyük soygununa odaklanan Müze, hâli vakti yerinde bir grup gencin Ulusal Antropoloji Müzesi’ni soyma hikâyesini anlatıyor. Yönetmen Alonso Ruizpalacios, ilk anda Hollywood’a göz kırpan hikâyesini temelinden sarsarak anlatı/anlatıcı, gerçek/temsil, orijinal/replika ilişkisine dair akıl yürütüyor.

Sarayın Gözdesi (The Favourite)
Yön: Yorgos Lanthimos
Yorgos Lanthimos’un ilk kez başkasının senaryosuyla çalıştığı Sarayın Gözdesi, gerek görüntü yönetimindeki tercihleri, gerekse minimal sanat yönetimiyle dönem filmlerinin alışılmış estetiğinden uzak duran fırlama, ağzı bozuk ve izleyicisini zevkten mest edecek ölçüde “pis” bir dönem filmi.

Şüphe (Beoning)
Yön: Chang-dong Lee
Haruki Murakami’nin ‘Barn Burning’ adlı öyküsünden uyarlanan Şüphe’nin yönetmeni Chang-dong Lee,  Murakami’nin kurduğu dünyayı genişleterek toplumunun sosyoekonomik dengelerine, ülkesinin siyasi durumuna, bir yazar veya yaratıcının anlatıcı olarak kendi sesini bulma yolculuğuna dair katmanlı bir metin ortaya çıkarıyor.