Kutsal İmge

Rossellini’nin filmografisinde faşizme karşı direniş, her şeyden önce ahlaki bir sorumluluk olarak yer bulur. Rossellini Roma Açık Şehir’de Gestapo’nun eline düşen komünist partili önder Giorgio’yu ya da Avrupa 51’de kendi sınıfına yabancılaşarak alt sınıfa karışan Irene’yi birer ‘aziz’ gibi sunmayı tercih eder. Giorgio’nun işkence gördüğü sahne, İsa’nın çilesi ikonografisinden izler taşır. Akıl hastanesine kapatılan Irene ise parmaklıklar ardındaki bir Jeanne D’Arc gibi resmedilir. Rossellini’nin bu temsil biçimleri, dönemin siyasi atmosferinde Mussolini hükümetinin yanında yer alan Katolik Kilisesi’ne bir çağrı, bir eleştiridir kimilerine göre.

<<<

>>>