The Lighthouse

Robert Eggers’ın ikinci uzun metrajı The Lighthouse, tıpkı bir önceki filmi The Witch (2015) gibi şüphe ve paranoyanın hüküm sürdüğü, mitolojik hikâyelerden dışavurumcu korku klasiklerine sayısız referansla bezeli bir korku-gerilim. Eggers, bir deniz fenerinde mahsur kalan yaşlı bir adam ile yardımcısı arasındaki karmaşık ilişkiyi ele aldığı filmi, biçimsel olarak da bir tür hapishane olarak tasarlıyor. Kareye yakın bir çerçeve oranıyla, siyah-beyaz ve 35mm formatta çekilen film, karakterlerin ruh hâlini klostrofobik bir atmosfer aracılığıyla aktarıyor. Eggers sadece yer yer groteskleşen dışavurumcu estetiğiyle değil, sessiz filmden sesli filme geçiş döneminde kullanılan 1.19:1 çerçeve oranını tercih etmesiyle de F.W. Murnau ve Fritz Lang gibi Alman Dışavurumculuğu yönetmenlerine göz kırpıyor. Willem Dafoe ile Robert Pattinson’ın usta ile çırağı canlandırdığı filmde ikili arasındaki rollerin sürekli değiştiğine, aralarındaki güç ilişkisiyle şekillenen arzu ve tiksintinin iç içe geçtiğine tanık oluyoruz. Zamanın geçişiyle beraber mekânın daha da sıkıştığı, zaman kavramının ise tamamen yittiği The Lighthouse bazen köle ile efendiye, bazen baba ile oğula, bazen de iki âşığa dönüşen ikilinin kâbusunu, bariz bir fallik imge olarak kullandığı deniz feneri üzerinden betimliyor. Tıpkı The Witch’te olduğu gibi karakterlerin birbirleriyle ilgili şüphe ve paranoyasının etkisiyle katman katman açılan ancak en sonunda yine aynı yere varan, çıkışsız bir korku masalı anlatıyor Eggers.

9 >>>