Mitin Politikası

Yıllarca Hindistan’da, Afrika ülkelerinde belgeseller çeken, kendi ülkesinde de işçi sınıfının hikâyelerini onlardan dinleyip, onlarla birlikte deneyimleyen Pasolini, tarih öncesi anlatıların “ilkelliğini” politik bir araç olarak kullanır. Yönetmen, modernite öncesi bu hikâyelerin burjuva ahlaki kodlarından azade olduğunu ve yıllar içinde yitirilmiş bir tür “maneviyata” gebe olduğunu söyler. Materyalist fikirleriyle tanınan yönetmenin kutsallığa, dinî ve mitik anlatılara yönelik bu merakı çokça tartışılmıştır. Örneğin “sosyalist” bir İsa tasviri yapan Matta’ya Göre İncil dinî çevrelerden büyük tepki görmüş, Marksist çevrelerce ise metafizik/dinî öğeler barındırması nedeniyle tam olarak anlaşılamamıştır. Katolik, ateist ve Marksist kimlikleri arasındaki çelişkiyi sanatına yansıtan Pasolini, dinin ve metafiziğin kitleler üzerinde etkisinin daha güçlü olacağını, “dünyevileştirilmiş” –dolayısıyla burjuva bir rasyonelliğe sığınmış– bir İsa’nın ise anlamsız olduğunu söyler. Ona göre mitik hikâyelerin dili, yıkıcı bir şiirin sesine daha yakındır.

<<<

>>>