Arkadaş

Racon

Yılmaz Güney racon keser. Silahı elinde ya da belinde, şapkası önünde, yumruğunu sıkmış, kavgaya hazırdır. Aynı zamanda ‘janti’dir de. Boynunda kırmızı fuları (Canlı Hedef, 1970), bazen beyaz takımlar içinde (Yarın Son Gündür, 1971), tıraşlı, tıraşsız, sigarası, çakmağı… Yalnızca kavgada değil, aşkta ve politikada da racon kesilir. İmgesiyle bütünleşen silahın varoluşsal bir tartışmaya dönüştüğü Umutsuzlar’da (1971) silahını ölümü pahasına bırakırken bile fiyakalıdır. Ya da Arkadaş’ta (1974) olduğu gibi bir duvara dayanmış, kolları önünde bağlıdır; utangaç bir şekilde başını eğecek, had bildirecek, herkese dersini verecektir.

<<<

>>>