Sürü

Hasretlik

Yılmaz Güney sineması ayrılıktır. Özgürlüğe, adalete, memlekete, aşka hasrettir. Karakterleri biraz kendi gibidir Güney’in; olağanüstü koşullar altında, herkes gibi yaşayabilmekten uzakta, ya mahpusta ya sürgündedirler. Parasızlık yüzünden evinden barkından ayrı düşen Cemal’in adalete ve ailesine hasret yıllar geçirdiği Baba’da (1971) ya da her şeyini kaybetmek pahasına şehre göç etmek zorunda kalan koca bir aşiretin trajedisinde (Sürü, 1974) benzer bir sürgünlük hâli vardır. Darbe sonrası koşullarında çekilmesine karşın sinemamızda Kürt kimliğinin ve coğrafyasının adını ilk kez bu denli net bir şekilde koyan Yol’daysa mahpusluk ve özgürlük, ayrılık ve kavuşma yepyeni anlamlar yüklenir.

<<<

>>>