Her Şey Dâhil: Dengeli Şefkat
Volkan Üce imzalı Her Şey Dâhil, Türkiye’nin farklı köşelerinden gelen mevsimlik işçilerin her şey dahil bir otelde çalıştıkları iki sezona kamerasını çeviren, karakterlerine yaklaşımı ve sinemasal öğeleri kullanım biçimiyle hikâyesini toplumsal, sınıfsal ve kültürel düzlemlerde okumaya açan bir belgesel.
Bu yazı, ilk olarak ‘Altyazı’nın 2021 Yıllığı’nda yayımlanmıştır.
Antalya Film Festivali’nde En İyi Belgesel ödülü kazanan Her Şey Dâhil, biri Türk diğeri Kürt iki mevsimlik işçinin Nashira Resort adlı her şey dâhil bir otelde geçirdikleri iki sezonu takip ediyor. Ailesini geçindirebilmek için okulu bırakıp çalışmak zorunda kalan ve kuaför olmak isteyen on yedi yaşındaki İsmail otelin mutfağında, on iki çocuklu bir ailenin en küçük çocuğu olan ve İngilizce öğrenip ABD’ye gitmek isteyen Hakan ise su parkında çalışmaya başlıyor. Karakterlerin gündelik rutinlerine kamerasını döndüren Her Şey Dâhil, otelin turist konukları için yarattığı dünya ile işçilerine sunduğu yaşam koşulları arasındaki uçurumu, çok iyi tasarlanmış mizansenler ve tek başına konuşan güçlü kadrajlar aracılığıyla aktarmayı başarıyor. Her şeyin fazlasıyla abartılı olduğu, neredeyse grotesk öğeler barındıran bu otelde, misafirler açık büfe restoranlarda dilediklerini tabaklarına doldurup yerken, personellerin kendileri için ayrılan mutfakta yediklerinin, içtiklerinin hesabı tutuluyor, hatta kimi zaman biri fazla içecek aldı diye sorun bile çıkabiliyor. Otelin sunduğu lüks konaklama imkânlarına tezat bir şekilde işçilerin hapishane koğuşlarını hatırlatan odalarda beş altı kişi bir arada kaldığını görüyoruz. Dünyanın herhangi bir yerinde gözlemleyebileceğimiz toplumsal adaletsizliğin kristalize olduğu bir mikrokozmosa dönüşüyor otel.
Hakan ve İsmail’in hayallerine ulaşmak için sadece bir basamak olarak gördükleri bu işe başladıkları zamanki umut dolu hâlleriyle yaz sezonunun sonunda hissettikleri arasındaki büyük farkı gördüğümüzde ise boğazımıza bir düğüm oturuyor. Çalışmak zorunda kaldığı için üniversiteye gidemeyen fakat bütün büyük edebiyat eserlerini okumuş olan Hakan otelde çalışmayı yabancı dilini geliştirebileceği bir fırsat olarak da görüyor en başta. Kimi zaman Rus turistlerle edebiyat konuşmaya, kimi zaman ise koğuştaki arkadaşlarıyla okuduğu romanları tartışmaya çalışarak kendini ‘göstermeye’ çalışıyor. Bir hevesle filmin en başında “kendimi ait hissedebileceğim bir ortamda bulunabileceğimi düşünüyorum” diyen Hakan için en üzücü keşif ise, bu otelin ortamında ne kadar görünmez ve aidiyetsiz olduğunu fark etmesi oluyor.
İki karakterine de şefkatle yaklaşan Volkan Üce anlatıyı kurma biçiminden görüntü yönetimine, kurgusundan müzik kullanımına bütün anlatım araçlarını o kadar dengeli kullanıyor ki, karşımıza didaktik olma tuzağına düşmeyen, mizahi öğelere yer vermesiyle izleyiciye nefes aldırmayı da başaran, hatta bu sayede meselenin can yakıcılığını daha da derinden hissettiren bir belgesel ortaya çıkarıyor.
‘Altyazı’nın 2021 Yıllığı’nı matbu olarak satın almak için tıklayın.
