MULHOLLAND ÇIKMAZI (Mulholland Drive., 2001)

Yön: David Lynch

İnsan ruhunun çıkmazlarında, bilinçdışının ve rüyaların sinemayla akraba olan kadifemsi karanlık alemlerinde gezinen Mulholland Çıkmazı’yla ilgili yazılanlarda en çok kullanılan ifadelerden biri “hipnotize edici” olmuştu. Bu, hem filmin derdini hem etkisini en iyi ifade eden tanımlamalardan biri belki de. Mulholland Çıkmazı, “büyüleyici bir film” tanımlamasının gerçekten de yerini bulduğu, bir yandan bu büyülenme meselesini kurcalayıp onun ölümcül tehlikelerini bir bir önümüze sererken, bir yandan da bizi büyülemeye devam eden bir film. Üstüne basa basa, izlediğimiz her şeyin yalnızca bir kandırmaca, hayal olduğunu söylemesine rağmen yine de bizi kandırmayı başaran, ağlatan, korkutan, eğlendiren bir film. Ve, tam da bu yüzden, her şeyden çok dehşete düşüren bir film. Lynch, hem izlediğimiz filmlerin hem de “rüya fabrikası” Hollywood’un gücünü bir çeşit kara büyü olarak sunarken bu endüstrinin fabrike ettiği hayallerin büyüsüne kapılmanın yıkıcı sonuçlarını tüyler ürpertici bir hikâyeye dönüştürüyor. Mulholland Çıkmazı, bir tür bulmacaya dönüşmüş filmerden biri. Sanki bu filmi çözmek her şeyi açıklayacak, o mavi anahtar hayatın anlamına açılan kapıyı aralayacakmış gibi. 2000’lerin en iyi filmleri listelerinin neredeyse hepsinde yer almasının sırrı da burada yatıyor belki. Ama dikkat! Kendinizi bu hayale fazla kaptırmayın.

<<< 2

21-50 >>>