Bir An: Yi Yi

Sekiz yaşındaki Yang-Yang, boynunda fotoğraf makinesi, Yi Yi’nin kaçırılan fırsatlarla, duyulan pişmanlıklarla, düğünler, hastalıklar, doğumlar ve cenazelerle büyük büyük deneyimler yaşayan, türlü türlü eşikten geçen yetişkin karakterleri arasında dolanır durur. Gerçeğin göremedikleri taraflarını göstermek ister onlara. Otuz yıl sonra ilk aşkının tekrar karşısına dikilmesiyle birlikte tüm hayatını muhakeme etmesi gerekecek olan babasının âşık olduğu yaşın yarısındadır henüz. Amcası yeni evlenmiş, çocuk sahibi olduğu akşam artık her şeyin bittiği fikrine kapılarak intihara kalkışmıştır. Komada olan ve evin bir odasında sessizce her şeye tanıklık eden büyükannenin acısına dayanamayan annesi gündelik hayatının anlamsızlığıyla yüzleşmiş, ruhunu iyileştirmek için Budist bir rahibin yanına gitmiştir. Ablası yetişkinliğe adım atmakla cebelleşmekte; yan dairelerinde ise fırtınalar kopmaktadır.

Yetişkinlerin sayısız tecrübeden örülü dünyasında henüz çok bir şey bilmediğini düşünen Yang-Yang ilk kez ve sırılsıklam âşık olur. Yıldırım çarpmış gibi bir fiziksel çekim duyduğu kızı önce havuzda yüzerken izler, hemen sonra kendini banyoya kilitleyip doldurduğu lavaboda su altında nefes tutma egzersizlerine başlar. Vakit kaybetmeden de, fırtınalı bir günde, tek başına havuza gider; şapkasını, çantasını bir kenara koyup ayakkabılarını çıkardıktan sonra kendini tereddütsüz fırlatıverir havuza. Sırılsıklam eve döndüğünde, yüzünde mutlu, muzip, gururlu bir ifade vardır. Büyümenin daha güzel bir hali var mıdır? Ya da küçücük bedenini koskoca bir havuza pervasızca atmaktan başka bir hali var mı zaten büyümenin?

Yang-Yang hayatının yegâne deneyimini kendi başına yaşarken, bir kenara koyduğu sırt çantası, su matarası ve ayakkabılarıyla baş başa kaldığımız o âna, onun kadrajdaki yokluğuna sığdırabileceğimizden daha fazlası var mıdır? Kalbimiz daha fazla büyüyebilir mi?

Bir, İki (Yi Yi, 2000)
Yön: Edward Yang