Operatik Realizm

Visconti filmlerinin mizansenlerindeki barok estetik, ihtişamlı set tasarımları, teatral oyunculuklar ve dramatik müzik kullanımı, çok sayıda tiyatro oyunu ve operaya da imza atan yönetmenin sahne sanatlarıyla olan bu yakın ilişkisiyle de açıklanabilir. Visconti, 19. yüzyıl sonu İtalya’sında, aristokrasinin gerileyip burjuvazinin güçlendiği Risorgimento döneminde geçen Günahkâr Gönüller’den (Senso, 1954) başlayarak, ele aldığı dönemin toplumsal olaylarının yol açtığı kaosu karakterleri arasındaki tutkulu ilişkilerle harmanlayan, tarihsel gerçekçilikle melodram unsurlarının birlikte kullanıldığı, ‘operatik realizm’ olarak nitelendirilen kendine has bir üslup.

<<<

>>>