Aile Dediğimiz

Hirokazu Kore-eda filmleri çoğunlukla belirli bir kaderi paylaşmak üzere bir araya gelmiş bireyleri konu alır. Kimse Fark Etmiyor’da (Dare mo Shiranai, 2004) annelerinin ortadan kaybolmasıyla bir başlarına kalan dört üvey kardeş, Bir Dilek Tuttum’da (Kiseki, 2011) ebeveynleri boşanınca birbirinden ayrı düşen iki kardeş, Benim Babam, Benim Oğlum’da (Soshite Chichi ni Naru, 2013) doğum ertesinde aileleri karışan ve yıllar sonra takas edilen iki çocuk. İçine doğulmayan, tesadüfler sonucu içine düşülen ya da iradeyle kurulan aileler. Bütün bu filmler aynı soruyu sorar: Önemli olan kan bağı mıdır, yoksa birlikte geçirilen zaman mı?

<<<

>>>