Çocuk

Sinema (ve edebiyat), çocuğu genellikle yetişkinlerin kurguladıkları biçimde ele alır. Neil Postman, kendi sesine sahip olmayan bu karakterleri “minyatür yetişkinler” olarak adlandırır. Yetişkinlerin kötülüklerle dolu dünyasına karşı bir masumiyet örneği olarak sunulan bu çocuk karakterler, aynı zamanda seyircide istenen duygusal etkiyi yaratmanın aracıdır. Kore-eda ise çocukları büyüyüp de küçülmüş yetişkinler olarak temsil etmeyen; onların kendine özgü algılama biçimine, deneyimine ve sesine yer vermeye çalışan ender yönetmenlerdendir. Dünyanın yükünü omuzlarında taşıyan bu çocuk karakterler, yetişkinlerin aksine sorumluluk almaktan kaçınmaz.

<<<

>>>