Gaspar Noé’nin yarışma dışı gösterilen yeni filmi Lux Æterna’nın galası cumartesi gecesi gerçekleşti. Seyircinin tezahüratlarla karşıladığı bu tipik gece yarısı gösterimi pek şenlikliydi ama Noé’nin yeni yaramazlığının izleyenleri ikiye böleceği kesin.
Engin Ertan
Fransız sinemasının “yaramaz çocuğu” Gaspar Noé çocuk kalmakta ısrarlı. Açıkçası içindeki çocukla bağını kaybetmeyen yetişkinlere, özellikle de sanatçılara hep saygı duymuşumdur ama ukala çocuklara da bir o kadar katlanamam. Noé’nin orta metrajlı yeni filmi Lux Æterna da sözümona entelektüel referanslarla dolu bir kuru gürültü. Noé’nin filmleri güçlerini büyük ölçüde provokasyondan ve bir gösteri gibi tasarlanmalarından alır. Bu yüzden, yönetmenin Lux Æterna’yı merakla bekleyen hayranları için sürprizleri kaçırmamak adına, 50 dakika boyunca perdede tanıklık ettiğimiz şeylerin hepsini sıralamamakta fayda var. Şu kadarını söyleyeyim, olaylar cadılar üzerine bir filmin setinde ve cadıların yakılacağı bir sahnenin çekimi sırasında geçiyor. İşler giderek sarpa sararken, Noé de kendisinden alışık olduğumuz biçimci numaralarla olan bitene tanıklık etmemizi istiyor. Her şey (bir kez daha) epilepsi hastaları için tehlikeli bir ışık şovuna doğru uzanıyor.
Noé’nin uyarıcı maddelere ve uyarıcı ışık şovlarına ilgisi malum. İsmiyle müsemma Boşluk’la (Enter the Void, 2009) İstanbul’a geldiği zaman söylemişti yanılmıyorsam, “Kimyasal uyuşturucu tribi gibi bir film çekmek istedim” demişti. Lux Æterna’da da aynı derdin peşinden gidiyor. Bu fikri hâlâ cazip bulanlar keyif alabilirler ama benim için Noé’nin yeni ‘işi’ ziyadesiyle tatsız bir deneyimdi. Kendisinin bir kez daha film yapma ve izleme deneyimlerini hem manevi anlamda hem de uyuşturucu madde etkisi altında bir esrime hâline benzetme çabasını ne yazık ki ilginç bulmadım. Yine de Noé hayranları iştahla izleyecek ve övgülere boğacaktır diye tahmin ediyorum.
