9. Transit

Christian Petzold’un Transit’inde uzun pardösüsü, makyajı ve kıvırcık saçlarıyla telaş içinde sokaklarda koşan, birinin peşinden giden ya da bir şeyden kaçan genç bir kadın var. Bu kadının telaşı ve tedirginliği, biraz trajik ve ümitsiz arayışı, filmi kat eden temel duygunun fiziksel ifadesi bir bakıma. Petzold, Alman sinemasının çok iyi bildiği ve Holokost teması etrafında sayısız kez temsil ettiği kaçak olma, barınamama hâlini, korku ve kaygı iklimini bu kez daha zamansız, geçmişle bugün arasında salınan bir mekân anlayışıyla kuruyor. Faşist bir işgal ve bin bir çeşit muhbirlik, çemberi giderek daraltıyor. İşgalin tehdidiyle kendisi olarak var olamayanlar ise yakalanma korkusu içinde, mülteciliğin çok çeşitli biçimleriyle baş etmek durumunda kalıyor. Uzun vize kuyrukları, mesleğini ve ailesini terk etmek zorunda kalanlar, bir liman kentinde geçici bir bekleyişin esaretinde kıvrananlar… Petzold, herkesin kimliğine rağmen hayatta kalabilmek için bir yol aradığı bu distopik dünyada, biraz da rastlantıyla başka birinin kimliğiyle yoluna devam eden bir karakteri merkeze alıyor ancak bize çıkış yolunu göstermiyor. Transit, geçmişte olmuş ama bitmiş bir şeyin verdiği rahatlık yerine, bizi saran ve bugünün dünyasını şekillendirmeye devam eden karanlığı hissetmemizi sağlıyor.

  <<<                                                                                       >>>