Bir An: Ana ve Oğul

Aslında tümü tek bir ânın içinden tomurcuklanıyor gibi Ana ve Oğul’un. Yan yana uzanmış, rüya aksanıyla konuşan, mırıldandıkları kelimeler çok berrak olsa da kesinlikle akılda tutulamayan, bir mayışıklık hali içinde dili de görüntüsü de peltekleşen bir anne ve oğul. Koyun koyuna yatmışlar, aynı rüyanın içinde hapsolma halinden bahsediyorlar. Zamana bir parantez açar gibi duraklıyorlar açılış sahnesinde. Tuhaf bir şekilde her şeyi ağırlaştıran buğulu mercekler, anneyi ve oğlunu hem orada cismi ve nefesiyle var olan iki beden olarak, hem de bir resim/heykel geleneğinin arketipi ya da tüm bir insanlık tarihinin temel zerrecikleri olarak çerçeveliyor. Açılış sahnesinden yayılmaya başlayan bu uyuşukluk hali, annenin sinesine yatmanın, onun kucağına uzanmanın güvenlikli duygusuyla atıllığının bir karışımı gibi ve bu ikilik filmin duygu-zamanının da diplerine doğru çökeliyor. Bu mayışık zaman diliminin içinde tüm film, hareketsiz tek bir karenin farklı noktalarına doğru uzanmalar, optik kaydırmalar gibi duruyor. Anne ve oğlu, bir tableau vivant’ın oyuncuları sanki ve arada akıllarına esince ağır ağır hareket ediyorlar. Arkalarındaki yeşil-kahverengi-sepya peyzajın neredeyse rüzgâra bile aldırmayan durağanlığını izliyoruz onlar tablonun içinde hareket ederken. Kadim bir geleneğin bu iki arketipi yaşam ve ölüm döngüsünü arşınlarken, açılış sahnesinden bu yana sabit kalan duygu kısa bir müddet için yeni bir his kapısını aralık bırakıyor. Baştan sona aynı kalan ritmin ve tonların değişmesi değil bu, sadece o kadim geleneğin içinde küçük bir tersyüz etme hali. Oğul annesini kucağına alıp, rüzgârı tümden unutmuş ağaçları ve otları kendine fon ederek yürüyor yavaşça, poz verir gibi. Tersyüz edilmiş bir ‘Pietà’. Annesinin zamanın akışında çürüyen bedenini kollarında tutan çocuk. Annesi henüz ölü değil, filmin sonunda yan yana uzandıklarında ve kısmen görebildiğimiz bedenleri toprak ve yeşilin rengiyle tek renk olduğunda ölmüş olacak anne; çocuk da yanında uzanıyor. İçinde beraber hapsolunan rüyalardan birinin sonu, bir diğerinin başlangıcı belki.