Işık

‘A’dan Z’ye: Bir Kelime On Film’ serisi, ‘Işık’ kavramıyla sürüyor. Sinemanın olmazsa olmazı ışık, bu sanatın tarihi boyunca pek çok kez filmlerin doğrudan konusu da olmuş. Fakat ışığın kendisiyle ilgilenen uzunlu kısalı deneysel filmlere kıyasla, bu kavramı Tanrı, inanç, anlam, aydınlanma gibi mefhumlarla ilgili bir metafor olarak kullanan yapımlar çoğunlukta elbette. ‘Işık’ dendiğinde zihnimizde beliren filmler arasında kısa bir gezintiye çıkıyoruz.

Paris qui Dort (1925) Yön: René Clair

İkindi Düğümü (Meshes of the Afternoon, 1943) Yön: Maya Deren

Söz (Ordet, 1955) Yön: Carl Dreyer

Kış Işığı (Nattvardsgästerna, 1963) Yön: Ingmar Bergman

Mothlight (1963) Dir: Stan Brakhage

Yeşil Işın (Le Rayon Vert, 1986) Yön: Eric Rohmer

Mavi (Blue, 1993) Yön: Derek Jarman

Sessiz Işık (Stellet Licht, 2007) Yön: Carlos Reygadas

Işığa Özlem (Nostalgia de la Luz, 2010) Yön: Patricio Guzmán

Melankoli (Melancholia, 2011) Yön: Lars von Trier