Bir An: Masumiyet Çağı

Genç Ted kararlı adımlarla, avluda bekleyen babasının yanına gelir, onu gerekirse zorla çekip götüreceğini söylercesine koluna girer: “Kapıcı üçüncü kat olduğunu söylüyor, şu güneşlikli daire olsa gerek.” Bir iş gezisi için Paris’e gelirken babasını da peşinden sürüklemiş, üstelik ona sorma gereği duymadan, babasının gençlik yıllarında kalmış büyük aşkı Kontes Ellen Olenska’ya ziyaret sözü vermiştir. Newland Archer gün boyu güçlükle biriktirdiği cesaretinin uçup gittiğini hisseder: “Biraz oturayım şuraya.” Genç adam bu duruma anlam veremez, “ne yani, gelmeyecek misin şimdi” diye sorar. “Hadi sen çık Ted, ben de gelirim belki arkandan.” Peki Ted, Ellen Olenska’ya babasının niye yanında olmadığını nasıl açıklayacaktır? Newland “sen hep söyleyecek bir şey bulursun,” diyerek gülümser, oğlu da “eski kafalı olduğunu ve asansöre binmek yerine üç katı yürüyerek çıkmakta ısrar ettiğini söyleyeceğim,” diye yanıtlar onu. Newland sanki yirmi beş yıldır tuttuğu nefesini bırakır, oğluna bakar: “Sadece eski kafalı olduğumu söyle. Bu yeterli olacaktır, hadi git bakalım.”

Babasının bir zamanlar hayatta en çok istediği fakat sonra feda ettiği şeyle tanışacak olmanın heyecanıyla yerinde duramayan Ted geldiği gibi koşar adım gittikten sonra, Newland oturduğu yerden başını kaldırır, gözlerini üçüncü katın penceresine diker. Bilmediği bir şeyi beklemektedir; Ellen’ın pencereye çıkmasını belki ya da aklına o anda gelmeyen ilahi bir işareti… Açılan camdan yansıyan güneş ışığı bir an için gözünü alır, Ellen’ın yıllar önce iskeleden denizi seyrederken dönüp de ona bakmayışını anımsatır. Ellen’ın gülüşünü görür gibi olur Newland, ellerinin kokusunu hisseder. Yansıma kaybolduğunda camda beliren, ihtiyar bir uşaktır. Pencereleri saygıyla kapatır, kilitler. İlahi işaret gelmemiş, geçmişe açılan mucizevi kapı sessizce kapanmıştır.

(The Age of Innocence, 1993)

Yön: Martin Scorsese