Altyazı
Cannes’dan notlarımıza Altın Palmiye’nin iki iddialı filmi, Coenler’in yönettiği Inside Llewyn Davis ve Abdellatif Kechiche’in yönettiği La Vie d’Adele’in yanı sıra Alexander Payne, Nicolas Winding Refn, Steven Soderbergh ve Paolo Sorrentino gibi isimlerin son filmleriyle devam ediyoruz.
Son yılların en popüler müzik belgeseli olan Bir Şarkının Peşinde, İstanbul Film Festivali’ndeki gösteriminin ardından yalnızca Beyoğlu Sineması’nda vizyona giriyor.
Hızlı ve Öfkeli 6, kendini fazla ciddiye almayan mizahi tonu ve iyi kotarılmış aksiyon sahneleriyle, seriyi sevenleri hayal kırıklığına uğratmayacaktır.
Serli Seta Nişanyan’ın ilk uzun metrajı Kral Yolu, “animasyon destekli İlk Türk çocuk sinema filmi” olarak lanse ediliyor.
Susanne Bier’in Danimarka’da başlayıp İtalya’da devam eden bu filmi, oldukça tahmin edilebilir bir öyküye sahip anaakım bir romantik komedi.
Şubat ayında !f İstanbul’da da gösterilen Vazgeçmem Senden, ABD’nin en önemli bağımsız film festivali Sundance’te de resmî seçkiye girmiş bir romantik komedi.
Venedik Film Festivali’nde Muson Düğünü’yle tartışmalı bir Altın Aslan kazanan Hindistanlı yönetmen Mira Nair, Zoraki Radikal ile diğer filmlerinde olduğu gibi Doğu’ya oryantalist bir bakış atmayı yine başarıyor.
Cannes Film Festivali’nden notlarımız Jia Zhang Ke, Arnaud Desplechin, Hirokazu Koreeda ve Alex van Warmerdam’ın yeni filmleriyle devam ediyor.
Cannes Film Festivali’nde ‘Genç Eleştirmenler Jürisi’nde bulunan yazarımız Eren Odabaşı, Cannes’da yarışan filmlere dair ilk izlenimlerini ve filmlerin orada aldığı tepkileri fırsat buldukça bizlerle paylaşacak. Cannes’dan notlarımıza François Ozon’un Jeune et Jolie’si, Asghar Farhadi’nin Le Passé’si ve Amat Escalante’nin Heli adlı filmiyle başlıyoruz.
Bertolucci’nin 2003 yapımı Düşler, Tutkular ve Suçlar’dan (The Dreamers) bu yana çektiği ilk film olan Ben ve Sen’in çok büyük bir kısmı tek mekânda, iki karakter arasında geçiyor.
Felekten Bir Gece (The Hangover) serisinin senaristleri Jon Lucas ve Scott Moore, bu kez hem yazıp hem de yönetmeye karar vermişler. Ortaya çıkan iş ise oldukça tanıdık.
Tolga Baş’ın ilk filmi olan Koğuş Akademisi, bel altı esprilerin ağırlıkta olduğu, oyuncu kadrosundaki medyatik isimlere güvenen bir hapishane komedisi.
Geçtiğimiz yıl Antalya Film Festivali’nde yarışan Umut Üzümleri, Otobüs (1974) ve Sarı Mercedes (1987) gibi filmleriyle kendine sinema tarihimizde özel bir yer edinen Tunç Okan’ın sinemaya geri dönüş projesi.
Almodovar’ın İspanya’daki ekonomik krize göndermeler yapan filmi Aklımı Oynatacağım’ı, kimi eleştirmenler yönetmenin 80’lerde yaptığı komedilere benzetiyor.
Larry Clark’la birlikte yazdığı Kids’den bu yana Amerikan gençliğinin yaşam biçimlerini anaakım sinemaya yansımayan bir cüretkârlıkla sergilemeyi kendine şiar edinen Harmony Korine, bu kez de MTV’nin allayıp pulladığı ‘plaj partilerinin’ görünmeyen yüzüne çeviriyor kamerasını.
Oscar’ın Yabancı Dilde En İyi Film kategorisi için Hindistan’ın geçtiğimiz yılki seçimi olan Barfi! Aşkın Dile İhtiyacı Yoktur, masalsı bir “kendini iyi hisset” filmi görünümünde.
Çiğdem Suyolcu’nun 16 Mayıs 1995’te öldürülen babasının hikâyesini neredeyse birebir aktardığı Gitme Baba, bir bakıma, Suyolcu’nın yaşadığı acı olayla hesaplaşması niteliğinde.
Kimlik Hırsızı, yıldızı Nedimeler’le (Bridesmaids) parlayan Melissa McCarthy’nin aşırı uçlarda gezinen performansı dışında fazla bir eğlence vaat etmeyen bir komedi filmi.
