Türk bir yönetmenin ordu yapımcılığında çekmiş olabileceği ‘Ayastefanos’taki Rus Abidesinin Yıkılışı’ yabancı bir millete ait fallik bir objenin yıkılışını anlatıyor.
Kornél Mundruczó imzalı ‘Beyaz Tanrı’ seyirciyi insanlardan çok köpeklerle özdeşleştirmeyi başaran bir ‘tür kokteyli’.
Dan Gilroy imzalı ‘Gece Vurgunu’ yıl sonu listelerinde ve ödül namzetleri arasında sıkça karşımıza çıkıyor. Jake Gyllenhaal’un canlandırdığı “über-kapitalist” Lou Bloom, kariyerist psikopatlar repertuarında şimdiden kendine has bir yer edindi.
Dardenne Kardeşler tavizsiz adımlarla ve tekrara düşmeden günümüz işçi sınıfının sorunlarına eğilmeye devam ediyorlar.
Woody Allen ilk bakışta son derece hafif, hatta belki de önemsizmiş gibi görünen son filmi ‘Sihirli Ay Işığı’nda kalp ve akıl arasındaki o bitmeyen çatışmayı ele alıyor.
İkinci Kattan Şarkılar ve Siz, Yaşayanlar’la sinemaseverlere özgün bir sesin gümbür gümbür geldiğinin müjdesini veren Roy Andersson, İnsanları Seyreden Güvercin’le Venedik’te Altın Aslan’ı kucaklamıştı.
Neredeyse elli yıldır popüler muhayyileyi meşgul eden ‘Maymunlar Cehennemi’ serisinin son halkasını masaya yatırdık.
Coşkun Liktor, Çehov öyküleri ‘Karım’ ve ‘İyi İnsanlar’ı ‘Kış Uykusu’yla paralel bir okumaya tabi tutarak, filmin bu öykülerden esinlenen diyalog ve temaları günümüz Türkiye’sine dair bir anlatıya nasıl dönüştürdüğünü inceliyor.
Halüsinasyonları içinde yittikçe yiten, ruhu bedeninden çıktıkça çıkan Bruce Robertson’ı kim/ne delirtti? Jon S. Baird’in yönettiği ‘Pislik’in (Filth) yüksek tansiyonunda en çok bunun parçalarını takip ediyoruz.
Xavier Dolan, dördüncü filminde, kırsalda tekinsiz bir atmosfer yaratır gibi yaparak bir an Haneke ya da Gaspar Noé’ye göz kırpar gibi oluyor ama nedense ikisinin de yanına yaklaşamadan, ‘Kızgın Taşlara Düşen Su Damlaları’ndaki François Ozon’un daha yeniyetme bir versiyonu dolaylarında duruluyor.
Lem’in soğuk savaş dönemi hicvi olarak okunabilecek başyapıtı ‘Gelecekbilim Kongresi – Ijon Tichy’nin Hatıraları’ pek örneğini görmediğimiz bir anti-Hollywood filmine, ‘Son Şans’a esin kaynağı olmuş.
‘Umudun Peşinde’, Katolik Kilisesi’nin 1950’lerde İrlanda’da evlilik dışı hamile kalan genç kadınlara yaptığı zulmü perdeye taşıyor.
Justin Chadwick’in yönettiği ‘Mandela: Özgürlüğe Giden Uzun Yol’, Mandela’nın otobiyografisinden yola çıkılarak yaratılmış. Ancak film, bu tarihî kişiliğin hayatının kırılma noktalarını da, ideolojisinin ayrıntılarını da seyirciyle paylaşmaktan imtina ediyor.
Deniz Akçay ’ın yazıp yönettiği ‘Köksüz’, bir evin içinde üzerlerine bindirilen yüklerle baş etmek için çırpınan dört insanın portresini çıkarıyor.
Muhteşem Güzellik, hayat denilen şölene efkâr ve bilgelikle bakan eski bir yazarın peşinden Roma sokaklarında, dost meclislerinde ve çılgın partilerde geziniyor. Paolo Sorrentino ’nun İtalyan sinemasının altın çağına referanslarla örülü filmi geçtiğimiz günlerde Yabancı Dilde En İyi Film Oscar’ını kucakladı.
José Padilha’nın yönettiği 2014 yapımı yeni ‘RoboCop’, Paul Verhoeven’in yönettiği orijinaliyle kıyaslandığında neredeyse bir aile filmi sterilliğine sahip.
Miyazaki’nin emekliye ayrılacağını duyurmadan önce tamamladığı ‘Rüzgâr Yükseliyor’, Japonya tarihinde kritik bir dönemeç sayılan iki dünya savaşı arasına, özellikle de Japon militarizminin olgunlaştığı 1930’ların ilk yarısına odaklanıyor.
Jim Jarmusch, bugüne kadar beslendiği kim, ne, neresi varsa yanına katarak, ‘Sadece Âşıklar Hayatta Kalır’da seyircisini hipnotik ve amaçsız bir yolculuğa davet ediyor.
