Ana Lily Amirpour’un ilk uzun metrajı Gece Yarısı Sokakta Tek Başına Bir Kız adının da açıkça belirttiği gibi geceleri sokakları arşınlayan bir kızın hikâyesi.
Parazit Bong Joon-ho’nun tüm filmleri gibi farklı türler arasında gidip gelirken izleyiciyi sürekli ters köşeye yatıran melez bir yapım.
Burak Çevik’in ikinci uzun metrajı Aidiyet, bir cinayeti biçimsel anlamda birbirinden çok farklı iki bölüm hâlinde anlatan sıradışı bir deneme.
Sideways, bir yandan üzümün bağdaki bakımından sofradaki kadehe konulduğu âna, şarap ile insanlık arasında dolaysız bir bağ kurarken, diğer yandan da karakterlerimizin kendini yeniden tanıma/tanımlama süreçlerini gözler önüne serer.
Ayin, bize korku sineması geleneğinden alışık olduğumuz bazı sorular sorduruyor: Biz deliren bir ailenin halüsinasyonlarını mı izliyoruz yoksa bu gerçekten doğaüstü bir şeytan hikâyesi mi?
80’lerin sonundan bu yana göçmen azınlıkların hikâyelerini anlatan Portekizli yönetmen Pedro Costa bıkmadan aynı insanları izleyerek, onların başka başka yüzlerini görerek öznesini cankulağıyla dinleyen paylaşımcı bir sinema inşa ediyor.
Öyküsünü mutluluk veren gizemli bir çiçek etrafında kuran Küçük Joe’da Jessica Hausner psikolojik gerilim ve bilimkurgu gibi türleri içe içe geçiriyor.
Kalp Atışı Dakikada 120, 80’li ve 90’lı yıllaraki AIDS salgınına ve Paris’teki eşcinsel aktivist grubu Act Up’ın mücadelesine günümüzden bakıyor.
Truffaut’nun filmleriyle birlikte perdede ergenlikten yetişkinliğe uzanan Antoine Doinel’in Çalınan Buseler‘de (Baisers volés) kendine alternatif bir aile kurma çabalarına tanıklık ederiz.
Risk almaktan çekinen, sırtını bütünüyle nostaljiye dayayan Skywalker’ın Yükselişi yeni Star Wars üçlemesini hayal kırıklığıyla tamamlıyor.
Sinema tarihinin en ilham verici yönetmenlerinden Andrey Tarkovski, en kişisel filmi Ayna‘da (1975) anılarından, rüyalarından ve hayallerinden yola çıkarak yakın tarihin tüm yükünü omuzluyor ve insanlığa bir ağıt yakıyor.
Aki Kaurismäki imzalı Geçmişi Olmayan Adam kimilerince ‘Kaybedenler Üçlemesi’ olarak da anılan Finlandiya Üçlemesi’nin ikinci filmi.
Pablo Larraín kimileri için anti-biyografi türünün mucidi, kimileri içinse Şili’deki diktatörlüğe dair politik filmlerin yönetmeni.
Noah Baumbach’ın kendine has üslubuyla bir ayrılıktan manzaraları tasvir ettiği filmi Marriage Story‘yi özel kılan pek çok şey var.
Cannes Film Festivali’nde aldığı Jüri Büyük Ödülü sonrası Netflix’e geçiş yapan Atlantique yönetmen Mati Diop’un alışıldık olana alışılmadık bir yöntemle karşı çıktığı sıradışı bir ilk film.
Jean-Luc Godard her daim kapitalizme ve burjuva estetiğine kafa tutsa da, bu isyan ve reddiye 1960’lardan günümüze gelene kadar biçim değiştirip durmuştur.
Kıvanç Sezer’in ikinci uzun metrajı Küçük Şeyler, günümüz Türkiye’sinde beyaz yakalı sınıfın karşı karşıya kaldığı ekonomik ve duygusal açmazlara odaklanan bir toplumsal taşlama.
Emin Alper imzalı Kız Kardeşler her biri besleme olarak birer ailenin yanına yerleştirilen ve yıllar sonra yeniden bir araya gelen üç kardeşin öyküsünü, peri masallarını andıran bir üslupla işliyor.
