41. İstanbul Film Festivali’nde Ulusal Yarışma gösterimleri başladı.
Her Şey Her Yerde Aynı Anda, şimdiden bir kült olma yolunda ilerliyor. Bugünün temposuna yetişmeye çalışırken kaosun hâkim olduğu bir çoklu evren anlatısı kuran film, her şeyiyle bir “hızlı sinema” örneği.
Çocuk bakımına dair endişeler üzerinden gerilimli bir anlatı kuran Aç Kalpler bir çeşit turnusol kâğıdı gibi. Karakterlere bakışımız, kadın ve erkek davranışlarına dair karşıtlık öğretisini ne oranda içselleştirmiş olduğumuzu gösteriyor.
Onur Saylak ve Hakan Günday ortaklığının üçüncü ürünü Uysallar, gözünü üst-orta sınıf bir ailenin yaşamına dikiyor.
Apollo 10½: Uzay Çağında Çocuk Olmak’ta Richard Linklater izleyiciyi 60’lı yılların sonuna götürüyor, tüm dünyanın ortak bir heyecanı paylaştığı bir dönemi popüler kültür öğeleri eşliğinde ziyaret eden bir çocukluk fantezisi koyuyor ortaya.
Emre Kayiş’in ilk uzun metrajı Anadolu Leoparı ‘milli değer’ olarak görülen bir Anadolu leoparı ile ‘nesli tükenmiş’ bir adam arasında bağlar kuran bir film.
Amerikan gençliğini tasvir etmekte usta olan Gregg Araki’nin yönettiği Karda Bir Beyaz Kuş, Araki’nin oyunbaz anlatımı ve mizahı biraz geri çektiği, nispeten ‘ciddi’ filmlerinden biri.
En İyi Film dâhil üç dalda Oscar kazanan CODA engelli karakterleri öykünün merkezine yerleştirmesi ve anaakım için otantik sayılabilecek bir portre sunması sebebiyle takdiri hak etse de özgünlükten uzak, fazlasıyla alçakgönüllü bir aile filmi.
En İyi Özgün Senaryo dalında Oscar ödülü kazanan Belfast, ele aldığı dönemi yansıtmaktaki tercihleri ve Kenneth Branagh’nın formüllere dayalı anlatımı nedeniyle, özellikle senaryo açısından tökezleyen bir film.
Charlie McDowell’ın üçüncü uzun metrajı Windfall, COVID döneminde küçük bir ekiple çekilmiş, Hitchcock sinemasına öykünen bir gerilim filmi.
Antonia’nın Yazgısı (Antonia’s Line) İkinci Dünya Savaşı sonrası kızı Daniella’yla birlikte annesini gömmek için köyüne dönen Antonia’nın hikâyesine odaklanır.
Joachim Trier filmlerindeki senaryo katkısıyla tanınan Eskil Vogt, yönetmenliğini üstlendiği ilk uzun metrajda görme duyusunu kaybeden Ingrid’in dünyasına odaklanıyor.
Paralel Anneler, anaakım sinemaya meyleden anlatısına karşın Pedro Almodóvar’ın imzası sayesinde ilgi çekici olmayı başaran, çetrefilli bir drama.
Murina, Adriyatik Denizi’nin parlak maviliğinin aydınlattığı manzaralar eşliğinde karanlık ve isyan dolu bir büyüme hikâyesi anlatıyor.
9 Mart’ta kaybettiğimiz Murat Özer otuz yılı aşkın süredir çeşitli mecralarda kaleme aldığı yazılarla eleştirmenlikte âdeta yıldızlaşmış, son derece titiz ve üretken bir yazardı.
Apichatpong Weerasethakul’un Memoria’sı, sesleri ve seslerin hafızamızda tetiklediklerini sinemasal zamanmekân içerisinde kristalize etmeye çalışan hipnotik bir arayış öyküsü.
Dostumuz Murat Özer’i 2020 yılında Umut Tazeleyen Filmler köşemiz için kaleme aldığı, Akira Kurosawa’nın Yaşamak filmi üzerine yazısıyla, kendi satırlarıyla anıyoruz.
Üç dalda Oscar’a aday gösterilen ve geçen yılın en iyi filmleri arasına giren Kaçış, animasyon ile belgeseli yaratıcı bir biçimde buluşturuyor.
